Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΡΩΣΤΟΣ

Θα ήμουν δεν θα ήμουν 5 χρονών γιατί θυμάμαι την μάνα μου με μια φαρδιά φούστα (ήταν τότε της μόδας με της πολλές πιέτες ) ίσα που έφτανα στο κάτω σημείο της φούστας της
Εκείνη πάνω από μια κατσαρόλα που άχνιζε ανακατεύοντας την, και εγώ να την κοιτάζω με τα μικρά μου ματάκια από το ύψος του κάτω μέρους της φούστας της
Την βλέπω να κλέη και τραβώντας το κάτω μέρος της φούστας της την ρωτάω, μαμά γιατί κλαις
και ανακατεύοντας την κατσαρόλα μου απαντά, κλαίω για τον Βαγγελάκη αγόρι μου για τον Βαγγελάκη, είναι λίγο άρρωστος
Ήταν για πρώτη φορά που εγώ σαν παιδί άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι στην οικογένεια που μεγάλωνα είχαμε ένα σοβαρό πρόβλημα που ήταν ικανό να κάνει την μάνα μου να κλέη και εγώ το παιδί τον 5 ετών να φοβάται
Ήταν τόσο ισχυρό το σοκ που δέχθηκα σε αυτή την τόσο τρυφερή ηλικία ώστε όσα χρόνια και εάν περάσουν ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την σκηνή που θα καθόριζε την υπόλοιπη μου ζωή